"Late bloomer" - tak określa się w języku angielskim osoby, które "wypływają" na powierzchnię później niż zwykle.
W wieku 44 lat, przez niektórych nazywanym złośliwie "kryzysem wieku średniego" uznałem, że to "szansa wieku średniego" na realizację swoich planów na napisanie książki.
Te snuły się po mojej głowie jeszcze w dzieciństwie. Apogeum osiągnąłem ucząc się w Technikum Poligraficznym w zawodzie "drukarz-typograf". Jak się okazuje dziś jest to zawód wymierający, ale ja mam się bardzo dobrze. Tam odpracowałem swoją pierwszą (i ostatnią jak na razie) maszynę do pisania "Olimpia", która zaginęła gdzieś w Szczecinie. W latach '90tych zaistniałem po raz pierwszy jako scenopisarz innowacyjnych rozmówek polsko-amerykańskich w postaci "opery mydlanej
o nazwie "English on Route 66" nadawanych w siedemnastu rozgłośniach radiowych. Później zdarzało mi się pisać trochę poezji i tekstów do piosenek. Niektóre nawet doczekały się wydania. Później nagroda w konkursie "Słowa dla Innowacji". Wtedy zacząłem myśleć o napisaniu powieści, która zagnieździła się w mojej głowie. Pierwsze pomysły pojawiły się gdzieś
w Nowej Rudzie. Widziałem coś w bramach i uliczkach mojego rodzinnego miasta przy gotyckim rocku, którego wtedy (i teraz kiedy to piszę) namiętnie słuchałem czytając E.A. Poe, H.P. Lovecrafta. Później posypała się cała seria horrorów ze Stephenem Kingiem na czele (kiedy w końcu zaczęto je wydawać). 

Tym nasiąknęła skorupka za młodu a teraz trąci "Powrotem Sowy". Zapraszam do mojej Nowej Rudy.